W
końcu nadszedł ten dzień. Dzień, w którym poznamy zwycięzców najbardziej znanej
na świecie nagrody filmowej. Co zaskoczy nas tym razem?
Niestety w tym roku moje przygotowania oscarowe były bardzo chaotyczne i miałam na nie mniej czasu, niż zwykle. Brakujące filmy będę jeszcze nadrabiać, tymczasem podzielę się z Wami moimi przemyśleniami o filmach, nominowanych w kategorii Najlepszy Film i obstawię, który film może wygrać w której kategorii.
Temat macierzyństwa jest stałym elementem naszej rzeczywistości – w końcu matki pojawiają się wszędzie – zarówno w kulturze, jak i życiu codziennym, stając się niejako nieodłączną częścią krajobrazu. Bycie kobietą często kojarzy się z tematem macierzyństwa, w końcu kobieta to potencjalna matka, matka lub ta, która (o zgrozo!) matką nigdy nie została. Tradycyjny obraz kobiet-matek znamy więc od podszewki. A co z matkami-ludźmi? Przecież nie jest tak, że kiedy w świecie kobiety pojawia się dziecko, ona automatycznie znika, traci swoje zainteresowania, osobowość, stając się wyłącznie matką. Wciąż jest osobą, która ma swoje lęki, pragnienia, potrzeby, aspiracje… Wciąż jest człowiekiem. Taką właśnie postać – matkę-człowieka opisała w swojej książce Córka Elena Ferrante, a za sprawą debiutu reżyserskiego Maggie Gyllenhall nietypową figurę matki podziwiać możemy również w wersji filmowej.
Ruben (Riz Ahmed) jest perkusistą, który wraz ze swoją dziewczyną Lou (Olivia Cooke) gra w zespole. Para koncertuje, promując swoją muzykę i goniąc za marzeniami. Pewnego dnia chłopak przestaje słyszeć. Jak wpłynie to na losy pary i zespołu? A co ważniejsze, o czym właściwie jest film Sound of metal?
Przybyłam, odpaliłam,
obejrzałam. Zderzyłam się z fenomenem i jestem na bieżąco. Czy było warto?
Dlaczego serial Squid game zyskał aż
taką popularność?
Wydawnictwo
Agora od kilku lat wydaje książki z serii sztuka
– była już Sztuka kochania, później Sztuka obsługi penisa, w końcu
analogiczna do niej Sztuka kobiecości.
A ja regularnie po te sztuki sięgam,
bo wszystkie tego typu twory muszę przefiltrować przez siebie, nie ma że boli.
Tylko dlaczego musi boleć tak bardzo?
Oscary zawsze były świętem przestępnym, tegoroczne rozdanie ma miejsce jednak wyjątkowo późno. Pandemia postawiła cały świat na głowie, co wymusiło na branży filmowej wprowadzenie zmian, zaczynając od terminu, przez dobór nominacji (wiele produkcji wciąż ma przesuwane daty premier), do organizacji samej gali rozdania nagród. Co będzie to oznaczało w praktyce, dowiemy się dzisiejszej nocy, tymczasem omówię tegoroczne nominacje i wskażę swoje typy. Zacznijmy więc od… końca.
